Dwa sakramenty: Małżeństwa i Święceń (kapłaństwo) są nastawione na zbawienie innych ludzi. Przez służbę innym przyczyniają się także do zbawienia osobistego. Udzielają one szczególnego posłania w Kościele i służą budowaniu Ludu Bożego.
( Por. nr. 1534 KKK )
Ostatnia grupa sakramentów w Kościele, jest określona jako „ Sakramenty w Służbie Komunii”. Są one nastawione na służbę drugiemu człowiekowi przez którą uświęca się również konkretna osoba, która żyje w sakramentalnym małżeństwie czy w kapłańskie. Małżeństwo czy kapłaństwo jest POWOŁANIEM, które jest darem Boga, które człowiek odczytuje i realizuje w swoim życiu. Nie jest to przypadek czy dziwny zbieg okoliczności, że dana kobieta czy mężczyzna zakochują się w sobie i pragną razem iść przez życie. Kapłaństwo, nie jest zawodem, który się wykonuje i który można dowolnie zmieniać. Niewidzialna łaska tych sakramentów „wyciska” niezatarte znamię w życiu człowieka, które sprawia, że oboje stają się jedno i tylko śmierć może tę jedność rozdzielić lub znamię, które sprawia, że mężczyzna powołany do kapłaństwa staje się alter Christus – drugim Chrystusem. Powołanie małżeńskie czy kapłańskie, ze swej natury jest nastawione na służbę.
W małżeństwie, oboje służą sobie wzajemnie obdarowując się miłością, której owocem jest dziecko, któremu również służą. Wzajemna miłość i potomstwo, to są dwa istotne elementy sakramentu małżeństwa. Jeśli przyszli małżonkowie, któryś z tych elementów pomijają we wspólnym pożyciu, sakrament staje się nie ważny. Małżeństwo bez prawdziwej miłości a kierowane innymi względami (przymus ze strony rodziny, względy ekonomiczne, zobowiązania różnego rodzaju, wcześniejsze potomstwo, itp. ) jest sakramentalnie nieważne. Małżonkowie, którzy przystępują do ołtarza z intencją nieposiadania potomstwa ze względów np. komfortu życia, wygody, względów ekonomicznych, zaangażowania w pracę, itp. Nie zawierają ważnego sakramentalnego związku małżeńskiego. Małżeństwo ze swej istoty nastawione jest na służebną miłość: sobie nawzajem oraz rodzinie. Prawdziwa miłość małżeńska realizuje się w postawie służby dla tej najważniejszej wspólnoty ludzkiej, jaką jest rodzina. To w kochającej się rodzinie, dziecko zdobywa podwaliny tych wartości, które leżą u podstaw pełni jego życia. Rodzice, przez wzajemną miłość stają się najlepszymi nauczycielami dla swoich dzieci. W „Domowym Kościele”, od pierwszych kapłanów i katechetów, którymi są rodzice, dziecko uczy się postawy wiary i miłości Boga i drugiego człowieka. Dziecko, już od pierwszych dni życia, czerpiąc klimat domu, kształtuje w sobie to wszystko, co będzie podwaliną przyszłego jego życia. Takim będzie kiedyś jego życie, taką będzie rodzina, takim będzie szacunek drugiego człowieka, jakim będzie dostrzegał to u swoich rodziców.
Niewłaściwą więc jest postawa tak wielu, szczególnie młodych ludzi, którzy eksperymentują na sobie i na dziecku, wspólne pożycie „bez zobowiązań”. To oznaka egoistycznej postawy. Liczy się moja chęć zaspokojenia takich czy innych pragnień kosztem drugiej osoby bez patrzenia na konsekwencje takiej postawy. Egoizm w podejściu do drugiej osoby, nie jest prawdziwą miłością. Seks, bez miłości, bywa zniewoleniem. Ciało ludzkie, o czym była mowa, jest święte i nie można nim poniewierać, tym bardziej pod przykrywką „miłości”. Nauka Chrystusa, w tej dziedzinie jest jasna, dobrze znana i dlatego przez wielu odrzucana, bo wymagająca i stojąca na straży prawdziwej ludzkiej miłości. Tutaj też chyba należy szukać przyczyn tak wielu „związków na próbę”, „życia w sytuacji nieuregulowanej” i „małżeństw bez zobowiązań”. Czy tak ma wyglądać prawdziwa miłość małżeńska i rodzinna? Czy w takich „rodzinach” chcielibyśmy przyjść na świat i spędzać najpiękniejsze lata dzieciństwa?
Małżeństwo jest decyzją na całe wspólne życie „ w miłości i wierności na dobre i na złe” jak brzmią słowa przysięgi małżeńskiej. Winna to być wspólna decyzja, bardzo odpowiedzialna, dobrze przemyślana, głęboko przemodlona i podjęta w duch wolności i wspólnej miłości ze wszystkimi jej konsekwencjami. Kościół pragnie pomóc przyszłym małżonkom w tej decyzji. Jedną z form takiej pomocy są Katechezy Przedmałżeńskie, Spotkania z Małżonkami z pewnym stażem życia małżeńskiego oraz możliwość rozmów ze specjalistami mającymi wiele do powiedzenia z zakresu Odpowiedzialnego Rodzicielstwa. Taki „ Kurs Przedmałżeński” miał miejsce w tym roku w naszej Parafii. Uczestniczyło w nim 25 młodych, przyszłych małżonków. Odbyło się 10 katechez przedmałżeńskich, w tym spotkanie z małżonkami po pewnym stażu małżeńskiego życia z Wołowa, ze wspólnoty „Domowego Kościoła” oraz spotkanie z panią Poradni Życia Rodzinnego, odpowiedzialną za formację przyszłych małżonków z zakresu Odpowiedzialnego Rodzicielstwa w naszej diecezji. W przyszłości, będą organizowane tego typu katechezy w zależności od potrzeb młodych kandydatów do sakramentu małżeństwa. We Wrocławiu są organizowane takie kursy przedmałżeńskie przy Ośrodku Duszpasterstwa Rodzin.
Dokumenty potrzebne przy załatwianiu formalności związanych z sakramentem małżeństwa w kancelarii parafialnej:
- Zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego w związku ze ślubem konkordatowym,
- Świadectwo chrztu z parafii gdzie przyszły małżonek był ochrzczony,
- Zaświadczenie, z parafii świadka, że może on być świadkiem sakramentu małżeństwa. Świadkiem nie może być osoba nieochrzczona lub żyjąca w związku niesakramentalnym,
- Jeśli małżonkowie pochodzą z innej parafii, wymagana jest pisemna zgoda proboszcza na to, że sakrament może mieć miejsce poza jego parafią,
- Zaświadczenie o odbytych dwóch spowiedziach dla przyszłych małżonków, świadkowie o jednej spowiedzi.
Małżonków, którzy żyją w związku niesakramentalnym a pragną uregulować swój związek, proszę i zachęcam do spotkania w kancelarii parafialnej, aby mówić wszystkie szczegóły sakramentalnego małżeństwa.
